Αυτοκρατορική Ινδία

Στις εσχατιές της Νότιας Ινδίας

Κινέζικα Αλιευτικά Δίχτυα στην Ινδία

Στη δυτική ακτή της Ινδίας, 250 χιλιόμετρα από το νότιο άκρο της ινδικής υποηπείρου, βρίσκεται η πόλη Κότσι, πρώην Κότσιν. Και οι δύο όχθες του στενού κολπίσκου στον οποίο εμφανίζεται το φαινόμενο της παλίρροιας είναι γεμάτες με ασυνήθιστα κινέζικα αλιευτικά δίχτυα που στηρίζονται σε ειδικά δοκάρια. Πώς βρέθηκαν εκεί;

Οι Κινέζοι ζούσαν σε αυτή την περιοχή από τον 8ο αιώνα και πιστεύεται ότι Κινέζοι έμποροι από το ανάκτορο του Κουμπλάι Χαν έφεραν για πρώτη φορά δίχτυα αυτού του είδους στο Κότσιν πριν από το 1400. Στα νερά γύρω από το Κότσιν πιάνονται πολλά ψάρια κοντά στην ακτή. Έτσι, αυτά τα αλιευτικά συστήματα που έχουν μεγάλο ύψος και απαιτούν χειρωνακτική εργασία εξυπηρέτησαν το σκοπό τους επί έναν και πλέον αιώνα, μέχρι που οι Άραβες έδιωξαν τους Κινέζους.

Όταν έφυγαν οι Κινέζοι, εξαφανίστηκαν και τα δίχτυα. Αλλά στις αρχές του 16ου αιώνα, οι Πορτογάλοι εκτόπισαν τους Άραβες. Προφανώς, οι Πορτογάλοι ξανάφεραν αυτά τα δίχτυα στο Κότσιν από την τότε πορτογαλική νησιωτική αποικία Μακάο, στη νοτιοανατολική Κίνα.

Μολονότι αυτή η μέθοδος είναι πανάρχαια, τα κινέζικα δίχτυα εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται χωρίς καμιά σχεδόν αλλαγή στο αρχικό σχέδιο ή στο χειρισμό. Επίσης εξακολουθούν να παρέχουν τα προς το ζην για πολλούς ψαράδες και τροφή για πολλούς ανθρώπους. Στην πραγματικότητα, η ψαριά από ένα και μόνο δίχτυ μπορεί να θρέψει ένα ολόκληρο χωριό. Αλλά εκτός του ότι είναι αποτελεσματικά, τα δίχτυα είναι επίσης όμορφα, ιδιαίτερα όταν το κομψό τους περίγραμμα έχει φόντο το χρυσό πρωινό ή νυχτερινό ουρανό.

Τα πελώρια κινέζικα δίχτυα έχουν ένα υπομόχλιο και αντίβαρα για να ισορροπούν το βάρος του διχτυού και της ψαριάς. Το δίχτυ και το δοκάρι που το στηρίζει αιωρούνται έξω από το νερό, όταν δεν χρησιμοποιούνται. Το ψάρεμα αρχίζει νωρίς το πρωί και διαρκεί τέσσερις με πέντε ώρες. Οι ψαράδες κατεβάζουν τα δίχτυα απαλά στο νερό. Για να το κάνουν αυτό, είτε ρυθμίζουν τα βάρη τα οποία είναι προσαρμοσμένα στο άλλο άκρο του συστήματος εξισορρόπησης είτε ο επικεφαλής τους περπατάει πάνω στο κεντρικό δοκάρι του διχτυού. Αφήνουν το δίχτυ κάτω από το νερό από 5 έως 20 λεπτά και κατόπιν το σηκώνουν απαλά, εγκλωβίζοντας τα ψάρια που κολυμπούν κοντά στην ακτή. Με την πολύχρονη πείρα του, ο επικεφαλής ξέρει πότε ακριβώς να τραβήξει το δίχτυ.

Όταν δώσει το σύνθημα ο επικεφαλής, οι υπόλοιποι πέντε ή έξι ψαράδες ανεβάζουν το δίχτυ τραβώντας τα σχοινιά στα οποία είναι δεμένα τα αντίβαρα. Καθώς ανεβαίνει το δίχτυ, βγαίνουν πρώτα οι άκρες του από το νερό. Έτσι, το δίχτυ μοιάζει με μπολ που έχει μέσα του τα ψάρια.

Οι Κινέζοι, οι Άραβες και οι Πορτογάλοι ήρθαν και έφυγαν. Αλλά τα κινέζικα δίχτυα εξακολουθούν να ανεβοκατεβαίνουν στις υδάτινες διόδους του Κότσι, όπως ακριβώς συνέβαινε πριν από 600 και πλέον χρόνια!